Πρέπει να μαθαίνουμε να μετακινούμαστε με θεωρητικό τρόπο?

Εγώ νομίζω πως ναι. Τόσο οι γονείς, όσο και το μωρό μέσα από εικόνες.

Γι’αυτό το λόγω έφτιαξα δυο σχήματα:

Για ένα μωρό το μην περπατάει πια στα τέσσερα αλλά να σηκώνεται όρθιο και να κάνει βήματα χωρίς να πέφτει είναι μια πολύπλοκη διαδικασία. Λογικά την μαθαίνει ασυνείδητα μέσα σε μερικούς μήνες στα πρώτα χρόνια της ζωής του.

Εγώ όμως νομίζω ότι μια συνειδητή εκμάθηση με θεωρία θα ήταν χρήσιμη για ένα άρρωστο μωρό αλλά και ενήλικα για να αποφευχθεί η υπερβολική παραμόρφωση.

Και για να απαντήσουμε στο αιώνιο ερώτημα μα τι προσπαθεί να δει ο γιατρός βάζοντάς με να παρπατώ στο διάδρομο?

Όπως φαίνεται και στο σχήμα ένας φυσιολογικός άνθρωπος περπαπάει: με το κεφάλι του να ανεβοκατεβαίνει, η σπονδυλική του στήλη να μετακινείται από αριστερά προς τα δεξιά αλλά κι από μπροστά προς τα πίσω.
Τα δάχτυλα του ποδιού οδηγούν τη φτέρνα, η οποία με τη σειρά της παρασέρνει το γόνατο το οποίο μετακινεί τη λεκάνη από τη μια πλευρά. Αυτό προκαλεί την κάθετη ανύψωση του σώματος και αστάθεια η οποία όμως αναπληρώνεται από την ισσοροπία των χεριών.

Η μητέρα μου έλεγε όταν ήμουν μικρός "δεν πιάνεται με τα χέρια του όταν πέφτει".
Τώρα νομίζω πως καθώς τα πόδια μου ήταν στραβά δεν προσπάθησα να χρησιμοποιήσω με τα χέρια μου για να κρατήσω ισσοροπία.
Και αυτό το έμαθα ασυναίσθητα στο Ψυχοπαιδαγωγικό Ιατρικό Κέντρο ανεβαίνοντας σε μια δοκό.

Στη συνέχεια να θυμάστε να σηκώνετε καλά το πόδι! Γιατί η μητέρα μου δεν καταλάβαινε γιατί έπεφτα, αλλά το πόδι μου σερνόταν στην άσφαλτο και έπεφτα.

Άλλες παρατηρήσεις

Στην αρχή λοιπόν το μωρό θα έχει λικνιστικό βάδισμα.

Σιγά σιγά αυτά τα υπερβολικά φαινόμενα θα πρέπει να διορθωθούν,
κατά το βάδισμα τα χέρια πρέπει να μένουν κατά μήκος του σώματος, οι παλάμες παράλληλες στους γοφούς,
το κεφάλι να κοιτάει τον ορίζοντα και όχι τα δάχτυλα των ποδιών, η σπονδυλική στήλη να διαγράφει ένα ελαφρύ κάθετο «S» και να γέρνει όσο το δυνατόν λιγότερο μπροστά.
Τα πόδια θα πρέπει να είναι ελαφρώς σε σχήμα πάπιας. Έχω κάνει το παρακάτω σχήμα:

Γενικά στους άντρες το άνοιγμα των ποδιών είναι μεγαλύτερο απ’ότι στις γυναίκες, έτσι έχουν ένα κάθετο βάδισμα πιο ανασηκωμένο απ’ότι στις γυναίκες.

Δεξιά οι πατημασιές ενός αρρώστου που περπατάει στις μύτες των ποδιών, το βάδισμα είναι ασταθές και γέρνει μπροστά. Τέρμα δεξιά απεικονίζεται ένας άρρωστος που οι πατούσες του κλίνουν προς τα μέσα δημιουργώντας παραμόρφωση των ποδιών και της σπονδυλικής στήλης.